maxim
|
7-5-2000
| Herinneringen aan MAXIM Iedereen heeft in zijn omgeving wel iemand die hij erg mist. Wat betekent dit nu eigenlijk. - je mist iemand omdat je niet dicht bij hem bent je mist iemand omdat je hem nooit meer bij je hebt. MAXIM was zo dicht bij en ineens is hij er niet meer. Niet meer dichtbij, maar ook nooit meer dichtbij ! De kinderen uit de klas hielden van MAXIM. Waarom? Luister maar: - hij lacht zo lief, hij is altijd blij, hij is trouw, hij tekent zo mooi, hij knutselt zo goed, hij speelt leuk, hij wil altijd helpen. (Marjanka bofte, want zij zat naast hem bij het eten en Maxim zorgde goed voor haar) De Dolfijnen hebben samen een club! En iedereen uit de klas mag meedoen. MAXIM, Patrick, Rik, Melinda en Melissa zijn de echte club-leden. Melinda en Melissa zijn wel MAXIM's liefste vriendinnen. Hand in hand zitten ze soms school- t.v. te kijken, en hier en daar een kusje uitdelen kon MAXIM goed! Patrick vindt dat de fijnste herinnering aan MAXIM is, wat je allemaal samen hebt gedaan. MAXIM blijft heel goed in zijn gedachten omdat hij op de ruilmarkt iets heel moois met hem geruild heeft! Daar kan Patrick nu altijd naar kijken. Rik zit naast MAXIM, en niet zomaar. De jongens vinden elkaar aardig, spelen in de club buiten, en werken op school samen in hetzelfde taalboek. Ook geníeten ze samen van "samen spelen" in de speelkamer bij juf Monique. Danny vertelt dat MAXIM nooit boos is en hem altijd helpt. Kijk, zoveel aardige dingen bij elkaar laten zien dat we MAXIM gaan missen Groninger Buitenschool |
De
mooiste bloem wordt het eerste geplukt Anja |
een kleine bloem nog maar net uit de knop ontsproten staat te genieten van het landschap door de zon overgoten en voor hem op het veld maar eens zonder opzet ze kunnen de wind niet keren dan zucht de wind nog eenmaal diep Gerard |
| Water veranderd in
stoom of ijs, maar blijft water. Leven veranderd in dood, maar blijft licht. Hans |
||
| Maxim, jij ridder te
paard met je mooie zelfgemaakte zwaard Je harnas afgeworpen tussen drentse velden en dorpen Je fiets kreeg vleugels Jij nam zelf de teugels Luc |
||
| Dit
bericht dit is krachtiger dan onweer, het is schokkender dan de hitte van de zon, het mooie weer, de duisternis van de donder, wat doet het ertoe? het is een breuk in de stroom van jou bestaan maxim is niet meer zijn ziel gaat een andere weg een weg die wij niet kennen jouw weg, en die jou lief zijn, moge die -nu- omringt zijn met de warmte van de zon, en bronnen van stromend water die uit een onweersbui weer nieuwe levenskracht kan brengen en moed, om met elkaar verder te gaan Nelleke |
Lieve Maxim, temidden
van tranen lag je daar onwerkelijk en toch in mijn herinnnering je wilde op weg...... en nu Maxim, mag je reizen Annemarie |
Lief, Je kind lief, liever, liefst......... Je zoon mooi, mooier, mooist....... Je maatje fijn, beter, best........... Het leven samen leef, leven, geleefd Een reis ver, verder, nog verder, verder dan ver Jullie afscheid dicht bij, dichter bij, voor altijd omarmd Ireen |
| Verbijstering Hoe gewoon komt de zon weer op, na een afschuwelijk koude nacht. Hoe gewoon draait de wereld door, terwijl je echt anders verwacht. Het leven gaat voort, hoe onmogelijk dat lijkt, en verslagen doorsta je je eigen verdriet. Een dag voorbij, onmetelijk lang, een leven voorbij, 8 jaren kort, die vergeet men niet. Maxim, 8 jaar nog maar, verbijsterend....... Susanne. |
Maxim zo vluchtig als een blauwe golf altijd in beweging ontstaat kalmpjes, komt aarzelend dichterbij onvoorspelbaar, maar altijd voorwaarts een prachtig, krachtig gezicht zwelt dan aan tot een climax rolt plotseling over de top brekend... plotseling verdwenen Maxim zo eeuwig als de blauwe zee altijd in beweging soms ruisend op de achtergrond soms overweldigend aanwezig een prachtig, krachtig gezicht maar altijd aanwezig en nooit, nooit verdwijnend troost en heimwee voor altijd Goede reis, Maxim Yvonne |
Gisteren was ik in
het bos. Op zoek naar drie bomen die ik gekend had. Drie
bomen die alle drie een tak hadden verloren. Drie bomen
die daar alle drie op een andere manier mee omgegaan
waren. Gisteren. Vandaag heb ik ze gevonden De eerste boom was gaan rouwen om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde te groeien: "Dat kan ik niet, want ik mis een tak." De tweede boom was geschrokken van de pijn en had maar snel besloten om het verlies te vergeten. De derde boom was ook geschrokken van de pijn. Had gerouwd om zijn verlies. En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde te groeien had hij gezegd: "Dit jaar niet." Maar de zon kwam het jaar erop terug. Nu zei de boom: "Ja, zon, verwarm mij opdat ik mijn wond kan verwarmen. Ziet u, mijn wond heeft warmte nodig, opdat hij weet dat hij erbij hoort." En het derde jaar dat de zon terugkwam, sprak de boom: "Ja, zon, laat mij groeien want er IS nog zo veel te groeien". Na wat zoeken vond ik de drie bomen, of eigenlijk twee. De eerste boom was klein gebleven. De plaats van de wond was duidelijk te zien, het was het hoogste punt van de boom. De tweede boom was geen boom meer. Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien. De plek van de wond moest ik zoeken. Achter een heleboel bladeren vond ik hem. De derde boom was het moeilijkst te vinden, want ik had niet verwacht dat hij zo groot en sterk was geworden. Maar gelukkig kon ik hem herkennen aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht stond. (Evert Landwaard, 1999) |
| In een
adem van overvloed ............ Zomaar een dag ............. een dag als alle anderen ................ waait de wind ............... zoals alleen de wind .............. kan waaien ............... de wind ........... soms kouder dan steen ........... en alles doordringend ......... dan weer hartverwarmend ......... en zacht strelend ............ zomaar een dag ........... waait die wind ............ zoals altijd ............ sinds eeuwen ............... tijdloos ........... maar vandaag ............ juist vandaag ............. streelt de wind ............ zoals alleen de wind ......... kan strelen ........... met zijn warme adem ................ en fluisterzacht ........... juist vandaag ............. roept die wind ......... nauwelijks hoorbaar .......... fluisterzacht in zijn oor .......... ga mee mijn kind ............... ga mee ............ het is tijd ............... tijd om te gaan .............. laat mij ............ je ziel omarmen ............ voor nu en later ......... ga mee mijn kind ........... en geef ......... geef je allerlaatste adem ....... aan mij ............. zomaar een dag ............ ergens ............. tussen zon ............ en regen .......... reikt een kind ........... o zo kwetsbaar ........... maar onbevangen .......... en in vol vertrouwen ........... met zijn laatste kracht ............ voor altijd ........... naar die wind ............. en samen ........... in een levens-zucht ......... nemen zij afscheid ......... van al die anderen ........... afscheid ............... om vanaf nu .............. voor altijd ........... samen te zijn .............. in een adem van overvloed ............. zomaar een dag ................... het lijkt welhaast ............. meedogenloos ............. zoals die tijdloze wind ............... met zijn adem .............. zijn adem van overvloed ........... iedereen achterlaat ............. in herinnering ............... en toch ............. sinds die dag ............. als je goed luistert .......... naar die tijdloze wind ........... dan hoor jij ......... die hem gekend heeft ........... onmiskenbaar ............. zijn lied ........... in een adem van overvloed ........... Pierre |
Als de hemel van een zonnige dag een non-geloof, een zwart gelag Het dwingt mij terug zo'n dertig jaar de tijd gaat vlug de wond blijft vers Zo'n verlies raakt hard kleurt dagen zwart maar op verzoek van dit kind van jou zie ik ze blauw Laurens |
Lieve Max, Ik wa--s
die beer die je wel hoorde, Toch was jij de beste jager Zo'n goede jager Als je mij vindt, Dag lieve Max en tot gauw.... Beer (J+J) |
| Vandaag hebben Judit
en ik een kleine puja voor je zoon gehouden. We hebben
een bananenbladbakje gevuld met verse tropische bloemen,
Judit is op een heel eng trapje geklommen om de mooiste
te plukken. Daarbij hebben we een kaarsje gedaan, wierook,
een paar muntjes en snoepjes. En toen heel voorzichtig te
water gelaten bij de ondergaande zon. De olifanten gingen
rustig door met zich te wassen terwijl het bakje verder
dreef de rivier op. Uiteindelijk uiteindelijk komt deze
rivier uit in de heilige Ganges. ......vanuit een tropisch zuid-Nepal (40 graden in de schaduw om 5 uur 's middags) inge |
Leven is als zeilen
En tegelijkertijd een verbinding open rust zacht Maxim Flint'n Stam Borger |
|
| Licht omstraalt je Stralend licht Dapper zoals jij Is er geen De grote wereld geeft Geen lucht Wij wisten Bovenal wist jij Dat je een engel bent Jet |